Uzun Hikaye izlenmeli?

Yakın zamanda Antalya Deepo'da güzel bir film izledim. Uzun Hikaye: Mustafa Kutlu kitabı, Osman Sınav filmi. 

Hem filme hemde kitaba dair bir kaç satır karalamak istedim gönlümce.

Kitabı ilk gördüğümde ismiyle bağdaştırdığım nokta şu olmuştu: Mustafa Kutlu çok uzun bir hikaye yazmaya niyetlenmiş; ama kafasının içindekileri çok fazla taşıyamamış, en yoğun en kabarık haliyle fikirlerini devşirmiş yaprakların üzerine ve her bir sayfa onun hikayesinin yoğunluğu altında mürekkeplere bulanmış ve sonuç uzun bir hikaye niyetiyle, kısa ama güzel bir hikaye.

Mustafa Kutlu ismini ekseriya duymuşumdur, ancak kendisini pek tanımam, herhangi bir kitabını da elime almış okumuş değilim. Tabi bu sadece nasip meselesi, bilerek isteyerek uzak durmuş değilim. 

Hasılı filme gitmeye niyetlenmemizle, ayaklanıp üstümüze başımıza çeki düzen vererek kendimizi arabaya atmamız bir oldu. Kenan İmirzalıoğlu'nun oyunculuğunu ne hikmetse severim, bu nedenle filmden keyif alacağıma en başında zaten inanmıştım. Ailecek filmimizi izledikten sonra usulca sinemayı terk ettik.

Eve döndüğümüzde işin rengi biraz değişti. Dönüşte Mustafa Kutlu'nun sağ yönlü bir yazar olduğunu öğrenmiş, ama yazdığı ve filmde anlatılan şeylerin islamiyetle hiç bir alakası olmadığını görmüş bunun üzerine nasıl düşünebilirim ne düşünebilirim mefkuresi etrafında dolanmaya başlamıştım.

Edebi açıdan; akıcı, doyurucu ve güzel bir öykü. Bir edebiyatçıya yakışır nitelikte sade ve kalıcı bir kitap olmuş. ( Bu esnada kitabı elime alıp biraz inceleme fırsatı da buldum tabi) 

Diğer açıdan; bir sevgili yazar, müslümansa bir de, neden yazdıklarında batıya sığınma ihtiyacı hisseder ki, onu  tenkid etmek yerine birebir taklit ederek bir kalıcılık elde edebileceğini neden düşünür ki.

-imreniyoruz başkalarının aşklarına-

Kesinlikle Mustafa Kutlu'nun bu niyetlerle yazdığını veya böyle hareket ettiğini söylemiyorum.

Benimkisi olayın bu yönde geliştiğine dair ufak bir şüphe, kuruntudur. Kim marcel Proust gibi yazmak istemez ki, ya da Emile Zola, Balzac, Stendhal...

Yazasın bir Sosyalist Ali, unutulmayasın. Kitabı bilmeyen ama filmi izleyen bir "ben" hiç bir noktada islamiyeti hissedemedim ve büyük bir sosyalizm hayranlığı ile bütün hak hukuk mevzularını sosyalistler kovalarmış, tek doğrucu insanlar onlarmış gibi gibi. Neden böyle bir şey yazılsın. Ha diyeceksiniz ki o devirde böyleydi, hayır böyle değildi. Değildir, islamiyet her zaman her dönemde her solukta kendini hissettirmişti, dini hassasiyetleri olan bir yazar her zaman bunu hissettirmeli, bir şekilde.

Kendime fazla çelişkiye düşmemek için elimdeki bir kaç eleştiriyle yazımı bitireyim diyorum, neticede ben de doğu menşeili batı eğitimli bir insanım. İçimizde bir hayranlık olduğu doğrudur, aşılması gereken bir hayranlık (aşılması derken, aşalım onları, daha ilerilere gidelim, götürelim. amin)

Şevket